Bardzo żałuję, że tak późno odkryłam, jak fascynująca jest historia miasta, w którym mieszkam od urodzenia. Ponieważ każde odkrycie rodziło potrzebę podzielenia się nim z mieszkańcami Andrychowa, zaczęłam pisać książki. O zdarzeniach ważkich, zmieniających bieg lokalnej historii, jak i o życiu codziennym toczącym się w czterech ścianach małego miasteczka. O postaciach kreujących te zdarzenia, także o tych, którym nie pozostawało nic innego, jak poddać się ich biegowi. Pierwszą książkę, „Bobrowscy z Andrychowa. Historie zwykłe i niezwykłe”, wydałam w 2014 roku. Rzecz dotyczyła rodziny ostatnich właścicieli Andrychowa. W 2018 roku, ukazała się dwutomowa praca, zatytułowana „Andrychów. Sceny z życia miasta”, opisująca Andrychów jako miasto dwóch kultur i dwóch wyznań. Bohaterką kolejnej pozycji uczyniłam - Honorową Obywatelkę Andrychowa - Urszulę Figwer, sportsmenkę, uczestniczkę dwóch olimpiad (’56 i ’60), której kariera miała początek w klubie Beskid Andrychów. „Moje olimpiady” - pojawiły się drukiem w maju 2021 roku. A cztery miesiące później ukazał się, wybiegający poza kanon andrychowskich historii, zbiór felietonów zatytułowany „Szpetna, grzeszna, błogosławiona”, drukowanych wcześniej w „Nowinach Andrychowskich”. Wydany został z okazji Jubileuszu 30-lecia czasopisma. W 2022 roku dzielę się najnowszym odkryciem - wojenną historią andrychowskiej Żydówki, kreśląc przy okazji portret niezwykłej kobiety i pięknego człowieka. „Lola. Dziewczyna z Andrychowa. Kobieta z Hajfy” nie bez przyczyny ukazuje się teraz. Bohaterka książki, Lola Rauchberger Bader, urodziła się właśnie w październiku, 109 lat temu. Za sprawą jej wspomnień wracamy do przedwojennego Andrychowa, miasta dwóch kultur i dwóch wyznań. W sierpniu 1939 roku towarzyszymy jej w ucieczce z niemowlęciem na rękach, a potem w walce o życie, które toczyła każdego dnia wojny. W styczniu 1945 roku, razem z nią wracamy do Andrychowa i razem z nią wkrótce go opuszczamy. Jednocześnie próbujemy zrozumieć, dlaczego w mieście tak przez nią kochanym, tak trudno było jej dalej żyć. Jadwiga Janus